Son Yazılar

1990’lı yıllardan itibaren bu milletin yaşadığı karanlık katliamlarda karşımıza hep aynı rakam çıkıyor. 

33.

24 Mayıs 1993’de Bingöl’de şehit edilen silahsız masum askerlerimizin sayısıydı, 33. Silahsız vatan evlatları, hain teröristlerce katledildi ve bu olayın sorumluları maalesef hala bulunamadı ve yargılanmadı.

2 Temmuz 1993 Sivas’da Madımak otelde katledilen ozanlarımızın sayısı da aynı, 33. İnsan yakma hoyratlığını yapan ve yaptıranlar, engel olmayan, olamayanlar hala hesap vermediler. 

Denizlerimiz alarm veriyor. 

“Yeter artık!” diyor. 

Ne bulduysak attık denizlerimize. 

Sonuçta ne olmasını bekliyorduk ki?

Tıka basa doldurursan mideni;

Ne olur sonunda kusarsın değil mi?

İşte denizlerimiz de kusuyor artık, attığımız pisliği müsilajla bize geri iade ediyor.

“Yeter artık yeter, bıktım sizin rantınızdan, atıklarınızdan, artıklarınızdan!” diyor.

“Sen beni kirletirsen, ben de cezanı keserim.” diyor.

Biz anlıyor, algılıyor muyuz bilemem. 

Politik müsilajı da Sedat Peker’den öğreniyoruz. 

Türk demokrasi tarihinde, çok partili hayata geçiş sonrası yaşanan ilk askeri darbenin tarihidir 27 Mayıs.

Demokrasinin içselleşememesi neticesinde, sonrasında pişmanlıkla anılacak idam cezaları ile neticelenmiş bir askeri müdahaledir 27 Mayıs.

Suçları ne olursa olsun, bir Başbakan ve iki bakanın idam edilme yanlışlığı, 27 Mayıs’ın ve sonrasında kimileri tarafından oldukça özgürlükçü olarak değerlendirilen, 1961 Anayasa’nın önüne geçmiştir.

İyi Parti Genel Başkanı Sayın Meral Akşener’in Rize gezisinde yaşananları izleyince insanın sorası geliyor kendine,

“Ne oluyor bize böyle?” diye.

Bırakın bir siyasi kişiliği, bir kadın, Ankara’dan kalkmış, Rize’ye gelmiş, temaslarda bulunacak, esnafın, halkın derdini dinleyecek. Arabadan iniyor, şak birisi çıkıyor, Akşener’in dibine kadar geliyor ve “Sen teröristlerle berabersin” diyor. 

Bu, olacak iş mi yani?